"Η ανεξιχνίαστη" - Πέδρο Σαλίνας
"Η ανεξιχνίαστη" - Πέδρο Σαλίνας
Όταν μ ' αφήνεις, μάταιο είναι
να σ΄ ακολουθήσω όπου πας· δεν ωφελεί
να σε ζητήσω. Τι αν περάσεις
πάνω από το χιόνι, - όμοια
μ΄ ενα σύννεφο, ή μ' ένα
σύννεφου ίσκιο-,
δεν έχεις πόδι, βάρος να σε μαρτυρήσει.
Δε βγαίνεις απ' το καθορισμένο
συντελεσμένο στερεό κέντρο του εαυτού σου.
Όταν μ΄ αφήνεις, μπαίνεις μες στο τίποτα.
Συγκεχυμένα μόνο βλέπω
τους δρόμους· και μονοπάτι
δεν υπάρχει που να μου πει:
Μόλις επέρασε εκείνη.
Μ ε τη φωνή και με το γέλιο
τ' άνθη μαδάς της σιωπής
τόσο απαλά που δεν πονάει
ούτε σ' ακούει:
ύστερα από σένα η σιωπή πιστεύει
πως είναι ανέπαφη ακόμα.
Αν σε ζητήσω μες στις μέρες
ή μες στα έτη που κυλούν,
ποτέ δεν βγαίνω απ' τον παρθένο
χρόνο. - Θυμάμαι: ήταν τότε,
κεινο το έτος, κεινη την ημέρα·
απόδειξη όμως δεν υπάρχει. Φεύγεις,
δίχως αφήνεις ίχνος.-
Έτσι μπορείς όλα να αρνηθείς
κι όλα να τ΄ αρνηθώ. Συ εξαφανίζεις
πίσω σου ίχνη, αντίλαλους και ίσκιους.
Τόσο αθώα χάνεσαι, τόσο απροετοίμαστα,
που όταν δε θα ζεις
πια, δε θα ξέρω
δε θα ' μαι βέβαιος αν έχεις ζήσει.
Τόσο απέραντα λευκό είναι το τίποτα
που έχεις γύρω σου απλωμένο.
(μετ. Ρίτα Μπούμη-Παπά)
Πέδρο Σαλίνας (1892-1951)
Ισπανός ποιητής. Γεννήθηκε στη Μαδρίτη και σπούδασε φιλολογία. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα Γράμματα στα 1923. Δίδαξε ισπανική λογοτεχνία στα πανεπιστήμια της Σεβίλλης, Μούρθια και Μαδρίτης. Στενός φίλος του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο εκδηλώθηκε, όπως όλοι σχεδόν οι διανοούμενοι, υπέρ της δημοκρατίας, για ν΄ ακολουθήσει, μετά την ήττα (1939), το ρεύμα των Ισπανών πολιτικών προσφύγων που μέχρι σήμερα δεν μπορούν να επαναπατριστούν και πεθαίνουν στην ξένη. Ο Σαλίνας κατέφυγε στις Ηνωμένες πολιτείες, όπου και πέθανε.
Η ποίηση του κινείται και αναπτύσσεται κάτω από την σκιά του Χιμένεθ. Ωστόσο δε δεσμεύτηκε ως το σημείο να αδιαφορήσει για τις εξελίξεις της νεώτερης ποίησης ανά τον κόσμο. Αντίθετα επηρεάστηκε κάπως από την απλότητα και την ουσία της μορφής. Τα θέματα του είναι θεληματικά αδύναμα, άσαρκα και ονειρικά. Είναι ο τύπος του ευαίσθητου και έμπειρου διανοούμενου και τα ποιήματά του είναι εύθραυστα, μελαγχολικά και απευθύνονται χαμηλόφωνα στο ρόδο, στην πέτρα, στην απροσπέλαστη γυναικεία σκιά, στο κύμα, στον αέρα, στο πουλί, με τα οποία συνομιλώντας, πετυχαίνει τις καλύτερες λυρικές αποδόσεις του. Από τα 1923 ως τα 1934 εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές. Το 1944 εκδόθηκαν τα Άπαντα του.
(Το βιογραφικό είναι από την Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία της Ρίτας Μπούμη- Παπά)
