Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης - Αγάπης Νεύμα
Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί.
Μένανδρος, 4ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης - Αγάπης Νεύμα- Εκδόσεις ΑΩ
Το μεγαλείο της αγάπης τραγουδήθηκε, αποτυπώθηκε με μελιστάλαχτες λέξεις, εκστομίστηκε από στόματα που την βίωσαν αλλά και από ψυχές που δεν έτυχαν του ολόγλυκου αυτού συναισθήματος. Γιατί ναι, η αγάπη υπάρχει μέσα μας, σε κάθε κύτταρο, σε κάθε μόριο μας. Από εκείνη και μόνο προέκυψε η ζωή. Εκείνη είναι η "Αφετηρία" όλων.
Ο Κωνσταντίνος Σκηνιώτης μέσα από την ποιητική του συλλογή αγάπης νεύμα, δημιούργησε έναν ύμνο προς αυτήν και την συνεδεσε ποικιλόμορφα με την κάθε σκέψη που προκύπτει, όταν αυτή μας επισκέπτεται, προτείνοντας να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να ακολουθήσουμε το νεύμα της. Το σήμα εκείνο "που χρειαζόμαστε όλοι μας για να δούμε τα αληθινά και τα ουσιώδη", όπως ο ίδιος λέει στην εισαγωγή.
Τα ποιήματα του, όντας αυτό ακριβώς, γίνονται φτερωτά νεύματα της αγάπης, που έρχονται από το παρελθόν, μετουσιώνονται στο παρόν και ταξιδεύουν προς το μέλλον.
Όσοι αγαπούν, με την σκέψη και μόνον τοποθετημένη εξ' ολοκλήρου στον/στην αγαπημένο/η, εκμηδενίζουν τις αποστάσεις και βρίσκουν τρόπους γρήγορης επανένωσης.
"Βάλσαμο η σκέψη σου
ταξιδευτής γρήγορος
κλείνει τις αποστάσεις
βρίσκει τους δρόμους"
Μα έχουν και τη δύναμη να κατακτήσουν ακόμα και τα πιο απόρθητα κάστρα, αφού η αγάπη αφοπλίζει έχοντας την υπομονή και το πάθος με το μέρος της - "...have patience and passion".
"Κι ύστερα με μιας
το μάνταλο της πύλης να γυρίσει
διάπλατα ν' ανοίξει η καρδιά
στρατιά αγάπης να την κατακτήσει"
Ο ποιητής μας επιβεβαιώνει πως η αγάπη είναι παντού. Μέσα σ΄ενα "έκπληκτο πρωινό" και σε μια "Νεαρά Ορχιδέα". Σε ένα "αριστερό μικρό δάκτυλο" μα και στο γλυκονανουρισμα του μέλλοντος. Κι έρχεται μέσα από ένα υπέροχο τετράστιχο να μας αποδείξει πως όταν το γιγαντιαίο αυτό συναίσθημα σε κυριεύει, γίνεσαι μια ανοιχτή αγκαλιά τρυφερότητας και προστασίας, ορθώνοντας το ανάστημα σου μπροστά από κάθε τι μπορεί να κινδυνεύσει αυτός που αγαπάς:
"ΑΓΑΠΗ"
"Από τα έγκατα η βοή
τρέμει η γη συθέμελα
τρέμουν και τα επ' αυτής κτηθέντα
εσύ, στην αγκαλιά μου ήρεμα κοιμήσου.
Τα χέρια, είναι ένα στοιχείο που κυριαρχεί στα περισσότερα ποιήματα του κου Σκηνιώτη
"...είναι το χέρι μου
που σταθερά περιμένει εκεί
να κρατήσει το δικό σου."
αλλά και :
" Σου γνέφω
κοντά μου σαν φθάσεις
τα χέρια σου άνοιξε" στο ποίημα "Νεύμα".
Με την φράση " I need your hands..." ξεκινά το ποίημα "Need". " ...άπλωσε της καρδιάς το χέρι" στο "Αιφνιδίως". "...με φίλησες στο χέρι" στη "Νεαρά Ορχιδέα",
" Ακούμπησα
τον δείκτη του αριστερού χεριού μου
στον ομφαλό της γη." στην "Ανάσταση επιθυμιών", "Στου αριστερού χεριού μου τον καρπό
δέσε σφιχτά μια κόκκινη κλωστή.." στο ποίημα "Χρειάζομαι τα σημάδια σου", μα και στο ποίημα " Το πλοίο" λέει: "Με τα ίδια σου τα χέρια - δυο λεπτά χέρια - σήκωσες την Άγκυρα μου".
Αυτές οι πολυάριθμες αναφορές δείχνουν περίτρανα την σπουδαιότητα μα και την ανάγκη της επαφής μέσω της αφής, μέσω του αγγίγματος. Τα χέρια δεν κάνουν μόνο..νεύματα, μα γίνονται μέσο αναγνώρισης και επιβεβαίωσης της ύπαρξης της αγάπης μας για τον άλλο. Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να δώσει και να πάρει χάδι κι αυτή είναι μια από τις πιο δυνατές εκδηλώσεις της αγάπης.
Μες στα ποιήματα- ωδές προς την αγάπη, ο ποιητής αποκαλύπτει γενναιόδωρα την ανάγκη της ταυτόχρονης πλεύσης των δυο αγαπημένων μα και την αναζήτηση εκείνου του "λιμανιού" που θα μας περιβάλλει με θαλπωρή γιατρεύοντας κάθε φθορά που ο χρόνος επιφέρει.
"Σ' αγαπώ" λοιπόν και θέλω να "μοιράζομαι" μαζί σου τις "επιθυμίες" μου, τα "κρατούμενα", την "Κάθε μέρα" που περνά ως και τα" Χριστούγεννα του 2053".
Με ένα "Αγάπης Νεύμα" λοιπόν, ο ποιητής Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης μας καλεί να νιώσουμε το μέσα μας, τους γύρω μας και δι' αυτού να λάμψουμε ως υπάρξεις.
Καλές Αναγνώσεις
Ματίνα Κ. Καρελιώτη
Δείγμα Γραφής
Αγάπη
Από τα έγκατα η βοή
τρέµει η γη συθέµελα
τρέµουν και τα επ' αυτής κτηθέντα·
εσύ, στην αγκαλιά µου ήρεµα κοιµήσου.
Κωνσταντίνος Μ. Σκηνιώτης
