Στον Bertolt Brecht
Στον Bertolt Brecht
Υπάρχουν στιγμές που αδυνατείς να τακτοποιήσεις σκέψεις και συναισθήματα.
Ειδικά στους "άγριους" καιρούς που διανύουμε.
Μα οι "άγριοι" καιροί που συνηθίζουμε να λέμε, δεν είναι φαινόμενο τωρινό.
Απ' αρχής κόσμου, οι άνθρωποι βίωναν συνθήκες δύσκολες, δυσβάσταχτες έως και τραγικές.
Μέσα στις λέξεις όλα αυτά έχουν σωθεί. Αρκεί λοιπόν να "ψάξεις" στις λέξεις .
Εκεί θα συνειδητοποιήσεις πως μόνος δεν είσαι.
Μόνος δεν υπήρξες ποτέ.
Κι ύστερα θα πάρεις πάλι δύναμη και θα συνεχίσεις το ένα και μόνο χρέος σου:
Τον αγώνα για επιβίωση. Τον αγώνα για αλλαγή.
Το χρέος αυτό, το έχεις για τους επομένους.
Κάπου θα πρέπει κι εκείνοι να στραφούν για να συνεχίσουν.
Για να μην σταματήσουν.
Ποτέ δεν ξέρεις!
Ίσως τελικά το όνειρο για μια καλύτερη ζωή κάποτε να συμβεί.
Κι εσύ το ελάχιστο θα το έχεις πράξει.
Χρέος κι αυτό, στον εαυτό σου...
Ματίνα Κ. Καρελιώτη
