Δημήτρης Φύσσας - Εμένα μου λες (Ποιήματα 1997-2016)
Δημήτρης Φύσσας - Εμένα μου λες (Ποιήματα 1997-2016)
Εκδόσεις ΑΩ -2016
Η δεύτερη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Φύσσα τιτλοφορείται "Εμένα μου λες". Εγώ θα προσέθετα και τον τίτλο "Όταν εγώ πήγαινα, εσύ ερχόσουν". Κι αυτό γιατί ο Φύσσας -για τους φίλους Μήτσος- δεν είναι ο αποστειρωμένος φιλόλογος και πολιτικός επιστήμων που μεταχειρίζεται τις λέξεις και τις φράσεις με το "σεις και με το σας". Δεν βιώνει την ζωή μέσα από κάποια ποιητική ουτοπία, αλλά ξετρυπώνει την ποίηση μέσα από τα έγκατα της πραγματικής ζωής.
Γραφιάς λοιπόν εκ πεποιθήσεως..."Και συνεχίζω του γραφια την πλεύση..." συνειδητοποιημένος και έντονα αυτογνωσιακός: "Θα μ' εκτιμήσουν μετά θάνατο κάτι περίεργοι τύποι.." αλλά και ανένταχτος με άποψη:
"Ημουνα αριστερός σα νέος ευκατάστατος
Μα έφυγα απ' τα κόμματα νωρίς, φτωχότερος απ' ό,τι μπήκα:
Σοφότερο σε κάνουν οι μη βεβαιότητες",
καταφέρνει να συνενώσει την Πολυδούρη: "Στο κορίτσι της Νομαρχίας", μέσα στις όψεις της Αθήνας : " Οδός Ξούθου" - "Πατήσια -Νέα Ελβετία", αλλά και την μυθολογία: "Αμύνεσθαι περί πατρης" μέσα στους ήχους και τις μυρωδιές των καφενείων: "Ο,τι γράφω είναι γεμάτο καφενεία".
Η κυρίαρχη ιδιαιτερότητα του ποιητή Φυσσα, έγκειται στο γεγονός ότι δεν είναι ένας άνθρωπος της πόλης αλλά ένας :"Just Ελληνόφωνος... Αθηναίος" κι αυτό είναι μια ειδική κατηγορία από μόνο του. Γνώστης κάθε γωνιάς της πρωτεύουσας, ταλαντεύεται ανάμεσα στην ανθρώπινη απλότητα του παρελθόντος της και την σημερινή λαίλαπα των υποτιθέμενων " ευκολιών", χάριν των οποίων καταπατάται η φύση:
"Υπήρχαν σκίουροι, τους ταΐζαμε, το λέω αλήθεια
Σκίουροι μες τα δέντρα της ΣΕΛΕΤΕ...", οι αξίες και η προσωπική επαφή:
" 'Άνθρωποι, σπίτια, φράγκα, δυνατότητες
Έκτοτε λείψανε, λιγόστεψαν, πέθαναν - δεν υπάρχουν
Υπάρχει μόνο το γιουτιουμπ.".
Τα ποιήματα της συλλογής δεν είναι "εύκολα". Σίγουρα όμως θα τα χαρακτήριζα αληθινά!! Και δεν είναι πολλοί οι εναπομείναντες αληθειο-λόγοι. Παραδείγματος χάριν στο ποίημα "Οδός Ξούθου", δίνεται με πολύ εύστοχο και σκληρό συνάμα τρόπο η σύγχρονη εικόνα της Αθήνας , την οποία όσο κι αν θέλουμε να την περιορίσουμε στη Σκουφά, την Τσακάλωφ, ο Τέταρτος κόσμος εμφανίζεται σε κάθε στροφή αποδεικνύοντας πως κάτι έχει πάει στραβά.
"Καθώς κινούνται στον (άγνωστο σας εντελώς) Τέταρτο Κόσμο
Αφήνουν πίσω τους πουτανες, αφρικάνικα εντευκτήρια και σύριγγες..."
........................................................................................................
"...Φυσιογνωμίες σκαμμένες, αργόσχολους, ομονοιακούς
(Κι εσχάτως πρόσφυγες επίσης, με τη σέσουλα -
Τους επιζήσαντες του Αιγαίου και των φραχτών).
Πλάι λοιπόν σε "ακατέργαστους" ανθρώπους της Ομόνοιας και "σκακιστές πολλά εμβριθείς", μπροστά από "τσακισμένους γέροντες" και πίσω από "αραχτούς, λυπημένους και μοναχικούς", ο Μήτσος Φυσσας βλέπει ποίηση. Και εκείνη η ποίηση είναι που προσφέρεται, αν μη τι άλλο, για σκέψη και περισυλλογή.
Καλές αναγνώσεις.
Ματίνα Κ. Καρελιώτη
Δείγμα Γραφής
ΠΑΤΗΣΙΑ - ΝΕΑ ΕΛΒΕΤΙΑ
Η πόλη αυτή θα λιάζεται σα θα 'χουμε πεθάνει.
Πάντως τα τρόλεϊ, κίτρινα, τώρα κυριαρχούν
Μαζί με τα παλιά, κλειστά περίπτερα της κρίσης
Τα ταχυδρομικά κουτιά και τα ταξί.
Λοιπόν, στο Τέρμα του "11" οι οδηγοί καπνίζουν
Μιλάν στο κινητό και πίνουν κόκα κόλα περιμένοντας
Μετανάστες, γριές, νοικοκυρές, πρεζόνια
Και κάτι ξεχασμένους συνταξιούχους, κουστουμάτους
Που δεν παρέλειψαν καν τα γιλέκα τους- μα εντελώς '50
Να πει ο σταθμάρχης "Φύγε" για την άλλη άκρη της πόλης
Κατά τα μελαγχολικά τα καφενεία Κουλών ή Κονοστάσι
Το Ντάνκαν, του Τζελέπη και το Λόφο Γερμανού
(Αχ ΛαδομάταΛαδομάτα, "δεν έβλεπα το νόημα τότε").
Στα τρόλεϊ, στον ηλεκτρικό, στα λεωφορεία-
Ποτέ δε νοιάστηκα για καλοπέραση και λούσα.
Δημήτρης Φύσσας - "Εμένα μου λες"
