Το ξερό λουλούδι - Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν

-

Το ξερό λουλούδι - Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν

Στα φύλλα ενός βιβλίου ένα λουλούδι
ξερό, λες πως γαλήνια και κοιμάται,
δεν έχει μυρωδιά, χρώμα και χνούδι,
νεκρό είναι κι όμως λες πως συλλογάται...

Η ωχρή του αυτή θωριά, μες στην καρδιά μου
γεννά παλμούς, και μες στο νου τη σκέψη:
ποιου Μάη είναι βλαστός; κι απ' τη γη χάμου
ποιο χέρι αβρό για μένα το 'χε δρέψει;

Άντρας, γυναίκα να' ταν δε θυμάμαι.
Τα μάτια του να ζουν; ή να 'χουν κλείσει;
Στο θώρι εγώ τ' ανθού τον συλλογάμαι
μ' αγάπη, κι ας τον έχω λησμονήσει.


Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν

Ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, Μόσχα, 6 Ιουνίου 1799 – Αγία Πετρούπολη, 10 Φεβρουαρίου 1837, ήταν Ρώσος λογοτέχνης, ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας που θεωρείται και ο δημιουργός της νεότερης ρωσικής λογοτεχνίας και γνωστός φιλέλληνας.









Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ωδή στα χέρια σου - Pablo Neruda

-
Εικόνα
Η στείρωση των αστέρων Pablo Neruda Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής Τυπωθήτω - Λάλον ύδωρ Όχι μόνο στην αγορά με κόσμο αλλά και σε θάλασσες μέσα χεριών τα δικά σου εγώ θα τα ξεχώριζα αμέσως: δυο άσπρα πουλιά -άλλα πουλιά, αλλιώτικα απ' όλα τ΄άλλα πουλιά - και πετούν ανάμεσα από χέρια αποδημητικά, ταξιδεύουν στον αγέρα, πάνε -διάφανα - πάνε κι έρχονται ξανά κι όλο ξανά στο πλευρό το δικό σου, στο δικό μου πλευρό, μαζεύονται, κοιμούνται στο στήθος μου πάνω. Γυμνά, ολοδιάφανα και περίλεπτα και καταφώτεινα σα βιτρίνα με κρύσταλλα περπατούν, σα βεντάλιες περπατούν ανοιχτές στον αέρα σάμπως φτερά πλατιά στα ουράνια. Μοιάζουν όμως και στο ψωμί, μοιάζουν και στο στάρι, μοιάζουνε στο νερό, στου φεγγαριού μοιάζουν τις χώρες, στου αμύγδαλου τη φάτσα, στο άγριο ψάρι κυρίως μοιάζουνε που ασημένιο σπαράζει στη στενή ατροπό των πηγών. Τα χέρια σου πάνε κι έρχονται στη δουλειά, δουλεύουνε, τρέχουν μακριά, τ' ακούς που τρέχουν, πιάνουν κουταλοπήρ
Διαβάστε περισσότερα

«Χωρίς πάθος, κανένα όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα.»

-
Εικόνα
  «Χωρίς πάθος, κανένα όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα.»   Τα υψηλότερα επιτεύγματα γίνονται πάνω στην έξαψη του πάθους. Από την αρχαιότητα έως την σύγχρονη εποχή τίποτα δεν ομολογείται ως σπουδαίο εάν δεν κρύβει πίσω του έναν παθιασμένο άνθρωπο. Εκείνο το έντονο και βαθύ ενδιαφέρον για κάποιον ή για κάτι, εκείνη η συναισθηματική επικέντρωση, εκείνη η απόλυτη αφοσίωση είναι τα στοιχεία που χρειάζονται για να οδηγήσουν την ίδια τη ζωή στην εξύψωσή της. Το πάθος είναι πηγή ενέργειας και δέσμευσης. Κι αυτή η ενέργεια είναι που οδηγεί τον άνθρωπο να γίνεται δημιουργικός, να έχει εμπνευσμένες ιδέες, να αντέχει στα δύσκολα, να αφοσιώνεται στη διαδικασία κι όχι μόνο στο αποτέλεσμα και να εκφράζει την ένταση των συναισθημάτων του μέσω της τέχνης ή άλλων δημιουργικών διαδικασιών. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία τα πάθη των θεών ήταν οι κινητήριες δυνάμεις για να επηρεαστεί ο κόσμος και οι άνθρωποι. Και μην ξεχνάμε πως μέσα από τα ερωτικά πάθη γεννήθηκαν οι ήρωες. Εκείνοι δηλαδή που ξ
Διαβάστε περισσότερα

«Σμύρνη μου» - Σάββας Ακούσογλου

-
Εικόνα
  Σμύρνη μου Θύμησες που πληγώνουν Η πόλη καίγεται Η προκυμαία η μόνη σωτηρία Ελπίδα για ζωή Ελπίδα που χάνεται στους άδειους κάβους του λιμανιού Συναίσθημα εναλλασσόμενο Χαρά, ελπίδα Λύπη και φόβος Σημαίες παντού κυματίζουν Κατεβαίνουν, ξηλώνονται Οι ψυχές βουβές Κάθε ψυχή πόνος Η ανθρωπιά στην προκυμαία του μεγάλου πλήθους Χάνει το νόημά της Ένα χέρι βοηθείας η μόνη αναζήτηση Τα αδέλφια χάνονται Τα παιδιά κλάμα σιωπηρό Ελπίδες λιγοστές Έναν ουρανό να πιαστείς αναζητάς Μα άπιαστος παραμένει Χάνεται στον καπνό της καταστροφής Πουλί δεν πετάει Τραγούδι ο οδυρμός Η πόλη χάνεται Η μάνα ανήμπορη Οι ψυχές φοβισμένες Η ζωή κι ο θάνατος δίπλα δίπλα Ζωή και θάνατος το ίδιο Λύτρωση Σάββας Ακούσογλου - 21 Μαρτίου 2024 - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Διαβάστε περισσότερα