Ο ταξιδιώτης - Ματίνα Κ. Καρελιώτη
O
ταξιδιώτης του σαρκίου μου είν' ένας.
Μοναδικός και δύσκολος. Με εισιτήριο
απλής μετάβασης, κάνει ταξίδι μετ΄
επιστροφής χωρίς να το γνωρίζει.
Προορισμό έχει το φως. Μα το σκοτάδι,
από τεχνητά ή φυσικά ορύγματα, πολλές
φορές τον δελεάζει. Για χάρη του, ίσως
και να άλλαζε τον τελικό σκοπό του. Του
ίσιου δρόμου φύλακας: ο φόβος.
Ο ταξιδιώτης
του σαρκίου μου, φορά συναισθήματα λευκά
και έχει πάντα έννοια του, μήπως τυχόν
λεκέδες, κηλίδες ανεξίτηλες και στίγματα
ακαθαρσίας αιώνιας, τονε κοντοζυγώσουν.
Δύσκολο τούτο εδώ να μη συμβεί. Ουτοπικό,
στο μέγεθος της διαδρομής. Παρόλα αυτά
παλεύει. Ως αρωγός επιμονής, λογιάζεται
η ελπίδα.
Ο ταξιδιώτης
του σαρκίου μου, σοβαρός κι υπεύθυνος,
κυλάει στις εθνικές οδούς του χρόνου
με σταθερή ταχύτητα. Παρασυρόμενος από
την θέα των συμβάντων του βίου του,
πολλές φορές ξεχνά την απαραίτητη
συντήρηση του "μέσου". Τούτ' η
αμέλεια, ανολοκλήρωτο πεπρωμένο μπορεί
να του στοιχίσει. Ρυθμιστής της
υπευθυνότητας: η ωριμότητα.
Ο ταξιδιώτης
του σαρκίου μου συνοδηγό δεν έχει. Μα
έχει φίλο φτερωτό. Σύμβουλο και προστάτη.
Αόρατο, μέχρι τον τελικό σταθμό. Στη
διαδρομή θα του φανεί μόνο σε δύσκολες
στροφές κι εκεί για να συνδράμει. Αν
βέβαια φτάνουν ως εκεί, κι εκείνου τα
φτερά του. Στόχος του ένας κι ιερός: Τ'
αγγελοκαλωσόρισμα. Της άλλης πύλης
οδηγός.
Ο ταξιδιώτης,
που το σαρκίο μου κουβαλά, είναι πολύτιμος.
Της Ύψιστης
Αρχής παιδί που κάνει τη σπουδή του.
Παιδί μπαίνει στ' όχημα. Παιδί θα βγει
και πάλι. Κι αν το σαρκίο θα φθαρεί, το
λίπος του φυράνει, κι οι δίπλες ή δύσμορφες
πτυχές χαλάσουν τη θωριά του, της Θείας
Πρόνοιας ειν' εντολή. Η διαδρομή έχει
αρχή και τέλος να κατέβει.
Προορισμός:
Παράδεισος. Αλλιώς και πίσω πάλι.
Ματίνα Κ. Καρελιώτη
Πρώτη Δημοσίευση anapnoes.gr
