Μη με προσπερνάς. Είμαι εδώ και σε περιμένω.

Μη με προσπερνάς. Δεν τα έχω παρατήσει ακόμα. Είμαι εδώ και σε περιμένω.
Έλα να αρπάξουμε τα κενά βλέμματα και να τους δείξουμε με πόσες ομορφιές  μπορούν να γεμίσουν.
Έλα να στήσουμε ενέδρα στον θυμό, που κινείται επεκτατικά, κατατροπώνοντας τον με αχαλίνωτο χάϊδεμα.
Έλα να δημιουργήσουμε μια φλογερή αγκαλιά και να κάψουμε μέσα της  τον φόβο, που μας  χρησιμοποιεί ως ξενιστές στην επιβίωσή του.

Ναι, ξέθαψα το θάρρος μου και σε προσκαλώ σε μια πράξη ουσιαστικής αντίστασης. Σε προσκαλώ να μου δώσεις το χέρι, κι από κοινού να περπατήσουμε την γραμμή της  ζωής που βρίσκεται χαραγμένη πάνω του. Όταν δυο χέρια είναι πλεγμένα, η γραμμή αυτή μακραίνει. Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί; Θυμάσαι πόσο σταθερό γίνονταν το βήμα σου, σαν η μάνα σε κρατούσε απ΄ το χέρι; Μάνα θα γίνω για σένα κι εσύ στήριγμα, φως κι ελπίδα. Γι’ αυτό σου λέω: Μη με προσπερνάς!

Αν έχεις κάτι να μου πεις, είμαι εδώ για να σε ακούσω. Έχω ανάγκη να σε ακούσω.  Αναγνωρίζω πώς  πρέπει να σε ακούσω. Χωρίς τις δικές μου και τις δικές σου λέξεις , να στήνουν  μονοπάτια που απλώνονται στα πέρατα, ο κόσμος  θα έφτανε έως τις σκέψεις του ενός! Πολύ μικρός θα ήταν, δεν νομίζεις; Και να πάρει η οργή, είμαστε πολλοί! Εσύ θα κάνεις μια προσπάθεια να με ακούσεις;

Σκέφτομαι πως στο παρόν, πραγματική επανάσταση θα αποτελούσε η αποδοχή της ανθρώπινης ύπαρξης  χωρίς παραμέτρους και στεγανά. Σου δίνω τον λόγο μου,  θα προσπαθήσω να σε νιώσω βάζοντας στην άκρη τα χρώματα των πεποιθήσεων σου. Θα μπορούσες κι εσύ, αν ήθελες,  να μην με κρίνεις με βάση την προφορά μου, τον τόπο καταγωγής ή την οικονομική μου κατάσταση. Εξάλλου, αν δεν κάνω λάθος,  η ερωτική απογοήτευση βιώνεται με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό,  είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός.
Κι ο πόνος της απώλειας,  είναι  το ίδιο αβάσταχτος σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν γεννήθηκες.

Μην ανησυχείς, το ξέρω πως δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς ξανά. Και για εμένα  το ίδιο ισχύει. Μα αν δεν δοκιμάσουμε, αν δεν ρισκάρουμε, θα έρθει η στιγμή που η ελπίδα θα σταθεί τελευταία και καταϊδρωμένη στις ουρές των δρομολογίων με  προορισμό ένα καλύτερο μέλλον.
Και  μη μου πεις πως δεν ξέρεις  τι σημαίνει αυτό, αφού είναι το μόνο που ξέρουμε καλά κι οι δυο.

Ματίνα Κ. Καρελιώτη

Πρώτη δημοσίευση anapnoes.gr

Net photo