Το μόνο που πραγματικά δεν προλαβαίνω, είναι να καταφέρω να ΥΠΑΡΞΩ!

Πρέπει να προλάβω. Τρέχω να προλάβω. Τα του Είναι μου. Τα του οίκου μου, των τέκνων, του εργοδότη μου. Κι ο χρόνος, λες κι έχει πιει ελιξίριο συρρικνώσεως, γίνεται μια στάλα, αφήνοντας με απ’ έξω. Στάσου ντε! Πρέπει να προλάβω. Ειδικά  τώρα που πάτησα τα σαράντα κι η εποχή μου επιτάσσει να σπριντάρω.
Σαν αφύσικο μου φαίνεται αυτό,  μα αφού είναι κοινώς αποδεκτό, φτερά πρέπει να βγάλουν οι αντοχές μου!

Θυμάμαι την μάνα μου να μιλά για καρτερία και υπομονή. Ειλικρινά  δεν έχω τρόπο τις συμβουλές της να ακολουθήσω. Εδώ υπάρχουν ακόρεστες επιθυμίες και προθέσεις που  επιτακτικά ζητούν να υλοποιηθούν. Υπάρχουν αισθήσεις, που ανυπομονούν να βιωθούν. Φιλοδοξίες, που κουνάνε εμπρός μου το χαρτάκι της προτεραιότητας με θράσος ανήκουστο.  Κι ενώ τρέχω να προλάβω, η εμφάνιση μιας ύπουλης χαρακιάς πλάι στη νόμιμη και απενοχοποιημένη ρυτίδα έκφρασης, βάζει τρικλοποδιά στο ενδεχόμενο ενός διαλείμματος ή έστω μιας κάποιας επιβράδυνσης.

Αν με ρωτούσε κάποιος: Προς τι αυτός ο ανηλεής αγώνας ταχύτητας, θα απαντούσα με σιγουριά: Για περισσότερη χαρά. Λίγη παραπάνω ευτυχία. Λίγη παραπάνω επιβεβαίωση. Μα, πιο μεγάλη απάτη από αυτή δεν θα υπάρξει.  Διότι σ’ αυτή την κίνηση του εμπρός, του λίγο παραπέρα, η ψυχική ικανοποίηση γίνηκε ισχνή κι ανόρεκτη. Ένα ίχνος  γίνηκε, στην “χιλιοπροκομένη”  στιγμή,  που δεν το χορταίνω και συνεχίζω να τρέχω μπας και μαζέψω πολλά απ’ αυτά, με την ελπίδα κάποτε ενός ελάχιστου ευτυχισμένου κοινού πολλαπλάσιου.

Όταν η κούραση μου,  μου θολώνει το στόχο, ο φόβος ξεπροβάλει με τη μορφή ερωτήσεων: Άραγε, στις εσχατιές του κυνηγητού τι να με περιμένει; Θα υπάρχουν χαμόγελα και ζεστές αγκαλιές; Θα υπάρχει απάγκιο και ένα χέρι να μοιραστώ όλα όσα έτρεξα να προλάβω;
Ή όλα αυτά θα συνεχίσουν να τρέχουν ενώ εγώ δεν θα μπορώ πια; Κι η απάντηση, από φόβο πάλι, δενδίνεται.
Κι όσο το γκάζι μου παραμένει πατημένο, τόσο η συνείδηση της ύπαρξής μου εξαερώνεται.
Γιατί η αλήθεια είναι πως το μόνο που πραγματικά δεν προλαβαίνω, είναι να καταφέρω να ΥΠΑΡΞΩ!

Ματίνα Κ. Καρελιώτη

Πρώτη δημοσίευση anapnoes.gr

Net photo