Χρειάζομαι να νιώσω την πίστη σου σε εμένα.
Στάσου πλάι μου και μη με κρίνεις.
Σταμάτα να μου δίνεις συμβουλές για εκείνο που εσύ θεωρείς σωστό.
Άσε στην άκρη τα σκληρά “ειλικρινή” λόγια και προστάτεψε με μια απλή ματιά ανθρώπινης κατανόησης.
Δεν χρειάζεται να μιλήσεις.
Λες να μην ξέρω;
Δεν θέλω να μου βρεις λύσεις.
Λες να μην έχω σκεφτεί;
Μια σιωπή που να εκπέμπει νοιάξιμο έχω ανάγκη.
Τίποτε άλλο.
Αν θες.
Αν κι εσύ το επιθυμείς.
Δίχως να νιώθεις υποχρεωμένος να το πράξεις .
Δεν ξέρω αν έτσι είναι οι φίλοι.
Δεν θα το κρίνω συνολικά. Ούτε θα αναλύσω με ορισμούς και γενικεύσεις.
Θα σου πω μόνο ότι εγώ αυτό μπορώ να αντέξω.
Για τώρα τουλάχιστον.
Για αυτή τη στιγμή.
Πιθανά να μη συμφωνείς. Λογικό.
Άκουσε με.
Άκουσε κι αυτά που δεν λέω. Είναι πιο σπουδαία από τ’ άλλα.
Μην μπεις στη θέση μου. Μάταιο είναι. Δεν είμαστε ίδιοι.
Πίστεψε με.
Χρειάζομαι να νιώσω την πίστη σου σε εμένα.
Χωρίς εκείνη τίποτα δεν προχωρά.
Αυτό είναι το δύσκολο.
Προϋποθέτει αγνό αίσθημα. Και το αγνότερο όλων είναι η αγάπη.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος όταν εισπράττει αγάπη.
Όχι μόνο στα σωστά. Μα και στα λάθη.
Κυρίως στα λάθη.
Ή καλύτερα σε αυτά που θεωρητικά μπορεί να είναι λάθη.
Στο ίδιο τρικυμιώδες πέλαγος θα βρεθούμε όλοι κάποια στιγμή.
Θυμήσου το.
Γίνε σανίδα σωτηρίας.
Θα είναι εκείνη που θα επιστρέψει και για σένα.
Net photo
Ματίνα Κ. Καρελιώτη
Πρώτη δημοσίευση anapnoes.gr
Net photo
