Ο ουρανός πάνω από τη στέγη - Πωλ Βερλαίν
Ο ουρανός πάνω από τη
στέγη - Πωλ Βερλαίν
Πάνω απ' τη στέγη ο ουρανός
ειρηνικά
πως κυανίζει.
Πάνω απ' τη στέγη, ένα δεντρί τη
φυλλωσιά
σιγά λικνίζει.
Στον ουρανό, ψηλά η καμπάνα, έτσι
γλυκά,
σιγοχτυπάει
Στο δέντρο ένα πουλί,
παραπονετικά
πως τραγουδάει.
Θεέ μου, Θεέ μου, έτσι γαλήνια κι
έτσι απλή
να η ζωή όλη
κ' ήρεμη αυτή που ακούγεται
οχλοβοή
φτάνει απ' την πόλη.
Κι εσύ, τί έκανες, ω εσύ, που
κλαίς
και δε σωπαίνεις,
Τη νιότη σου, τί έχεις κάμει, εσύ
κι έτσι σωπαίνεις;
Μετάφραση: Μελισσάνθη
O Πωλ Βερλαίν (Paul Verlaine, 30 Μαρτίου 1844, Μετζ - 8 Ιανουαρίου 1896, Παρίσι) ήταν Γάλλος ποιητής που συνδέθηκε με
τη σχολή του παρνασσισμού και αργότερα αποτέλεσε
ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος του συμβολισμού και της Παρακμής. Ο Βερλαίν χαρακτηρίζεται ως
ένας καθαρά λυρικός ποιητής που σημάδεψε μία μετάβαση από το ρομαντισμό στο κίνημα του συμβολισμού, και διακρίνεται για τo
μουσικό αποτέλεσμα της γραφής του, μέσα από τη χρήση αρκετών μυστικών της
γαλλικής προσωδίας, όπως τις παρηχήσεις, τις συνηχήσεις και τους ανισοσύλλαβους
στίχους. Παρά το γεγονός πως το έργο του επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση του
συμβολισμού, ο ίδιος αργότερα τον αποκήρυξε, καθώς το κίνημα απέκλινε ακόμα
περισσότερο από τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, ενώ ο Βερλαίν υποστήριζε την
αναγκαιότητα ορισμένων, όπως για παράδειγμα της ομοιοκαταληξίας του στίχου
Η Μελισσάνθη, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη (7 Απριλίου 1907 – 9 Νοεμβρίου 1990), ήταν Ελληνίδα ποιήτρια.
Γεννήθηκε
στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 1907 και σπούδασε[1] γαλλική
και γερμανική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στην Abendschule Αθηνών.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και καθηγήτρια γαλλικών. Ασχολήθηκε με την ποίηση
και το 1930 εξέδωσε
την πρώτη ποιητική συλλογή (Φωνές εντόμου). Η δεύτερη συλλογή της (Προφητείες)
απετέλεσε φιλολογικό γεγονος, και μάλιστα ο Μιλτιάδης Μαλακάσης καυχιόταν ότι
παρουσίασε πρώτος αυτό το ποιητικό «φαινόμενο», που «πραγματικά
αγγίζει το θαύμα». Ακολούθησαν άλλες επτά συλλογές. Κατά τη διάρκεια της
σταδιοδρομίας της τιμήθηκε[1] με
τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1936), με το Β΄ Κρατικό
Βραβείο Ποίησης (1965),
με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη κ.α.
Απεβίωσε στις 9 Νοεμβρίου 1990, ταλαιπωρημένη από
τον καρκίνο, και ενταφιάστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένη
από το 1932 με
τον δικηγόρο και πολιτικό Ιωάννη Σκανδαλάκη.
Εκτός από τις επιμέρους τιμητικές
διακρίσεις έργων της, η Μελισσάνθη τιμήθηκε για το σύνολο της ποιητικής
προσφοράς της με το παράσημο Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος της Ευποιίας.
